روستای زیارتی وسیاحتی آبینه(آبنیه)باخرز

مدرسه وکلاس...

در ایران کلاس داریم مدرسه نداریم. معلم خلاق و فعال داریم ولی مدیر خوب بسیار کم داریم. دلیل آن این است که دانش­آموز که به مدرسه آمد به صبحگاه می­رود. ده دقیقه در مراسم صبحگاه شرکت می­کند به قرآن و نیایش و تذکرات معاون راجع به نظم و نظافت گوش می­دهد و به کلاس می­رود بعد از یکی دو ساعت حضور در کلاس ، زنگِ تفریح شروع می­شود ده تا پانزده دقیقه استراحت و دو باره و سه باره به کلاس می­رود.در حقیقت حیاط و سالن مدرسه، مسیری برایِ گذرِ دانش­آموز از کوچه به کلاس است.

 خیلی از مدیران مدارس، اگر حس و حالی بود  در مراسم صبحگاه ، دانش­آموزان را      می­بینند . زنگ تفریح معلمان خسته و کوفته از کلاس به دفتر می­آیند و ارتباط مدیر با آنها در حدِِّ گفتن یک خسته نباشید است. در برخی از مدارس، مدیر مدرسه برایِ مدیریت «دفتری جداگانه»دارد آن مدیر ارجمند،  صبح بی­آنکه در صبحگاه شرکت کند به دفترِ مستقلش می­رود و تا پایانِ حضورش در مدرسه نه دانش­آموزی می­بیند نه   معلمی ! این گونه مدیر یکی دو معاون توانمند انتخاب می­کند و به آنها می­سپارد اگر موضوعی بسیار مهم بود به او مراجعه شود.

 اما چرا  باید برخی از فعالیتها از کلاس به مدرسه منتقل شود؟! کلاس کوچک است و فضایی اندک دارد. مدرسه  به جامعه شبیه­تر است بزرگ و زنده و با تنوعی از فکرها و نظرها.

دانش­آموزی که روزی 4 تا 6 ساعت در کلاس بوده خسته می­شود و مطلبِ چندانی نمی­آموزد. در کلاسهایِ مدارس ما  دانش­آموز حق ندارد راه برود حرف بزند و حتی گاه به این سو و آن سو نگاه کند.دانش­آموز خسته می­شود . شاهدِ این سخن هم  نحوه­ی خروج دانش­آموز از مدرسه و کلاس است. اگر هنگامی که زنگ پایانیِ مدرسه به صدا درآمد در مدرسه و یا خیابانِ مجاور باشی می­بینی که دانش­آموز با چه سرعت و شوقی از مدرسه فرار می­کند. به گمانِ من سیاستگذارانِ آموزش و پرورش باید طرحی بیاندیشند تا دانش­آموز از فضا و حسِ و حالِ مدرسه بیشتر استفاده کند.برگزاری جشنواره­های فرهنگی ، هنری ، مسابقات ورزشی و علمی و حضور دانش­آموز در کتابخانه  نمونه­ای از زمینه­هایی است که می­تواند حضور دانش­آموز را از کلاس به مدرسه منتقل نماید.در کتاب آموزش و پرورش ژاپن نوشته دکتر سرکار آمده است که یک سومِ ساعات حضور دانش­آموز در این کشور با فعالیتهایِ مدرسه­ای سپری می­شود.